Sampai kat bilik baru saya terperasan yang henpon saya ada kat hubby..alamakkk...puasla pusing satu tempat kursus ni nak cari public phone..tak ade plakkk..airmata rasa nak turun balik dah ni..nasib baik ada pakcik guard bagi pinjam telefon dia untuk call hubby...Nasib baik dorang belum jauh lagi and hubby setuju nak patah balik untuk beri henpon saya (tak dapat bayang kalau seminggu takde henpon oiii) hihi..
Masa hubby sampai selepas pusing balik tu,Iyad masih lagi menangis..dah bengkak mata die..kesiannyyaaaa...hubby kata bagi susu pun tak mau, bagi gambar ibu dia diam sekejap,pastu nangis lagi sambil panggil "bu....." Hubby kata jomla balik rumah dulu, kesian Iyad...hurmmm....dengan sehelai sepinggang saya ikut hubby balik ke rumah..Kesian anak ibu..
sekarang,tengah rindukan mereka especially iyad saya tu..huhu..harap-harap Iyad dapat tido lena malam ni ye sayang..Ibu sayang iyad * - *
![]() | ||
ibu & iyad |